Dziś w „Zatrzymanych w kadrze” znalazły się, między innymi, nietypowy wypadek drogowy, wspaniały żyrandol w rzeźni oraz bardzo stary weteran.
Podczas gali w MGM Grand w Las Vegas pięściarz wagi półciężkiej Marcus Browne wygrał krwawy pojedynek z Badou Jackiem jednogłośną decyzją sędziów: 119-108, 117-110 oraz 116-111 i zdobył tymczasowy pas WBA.
Jack doznał makabrycznego 12-centymetrowego rozcięcia na czole po przypadkowym zderzeniu głowami w 7 rundzie. Po walce Badou stwierdził, że zderzenie głowami nie wpłynęło na wynik walki.
Amerykanin był bardziej aktywnym pięściarzem, zadając ogółem 515 ciosów wobec 303 Jacka. Dołączył do tego 103 swoich „mocnych ciosów” w porównaniu do 58 ciosów mocnych Szweda o gambijskich korzeniach.
Szwed Badou Jack, były mistrz dwóch kategorii wagowych mieszkający w Las Vegas, natychmiast został zabrany do szpitala na obserwację.
Badou Jack zadedykował walkę z Marcusem Browne'em uchodźcom.
Lord Carnarvon chcąc podreperować swoje zdrowie, w 1903 roku wyjechał z Anglii do ciepłego Egiptu i postanowił zdobyć koncesję na wykopaliska oraz wyłożyć pieniądze na poszukiwania skarbów. W 1906 roku uzyskał od Departamentu Służby Starożytności koncesję na prowadzenie wykopalisk w rejonie na zachód od Luksoru, nieopodal Doliny Królów.
Lord zatrudnił Howarda Cartera i rozpoczęto prace. Arystokrata kursował między swoją rezydencją a Doliną Królów, śledząc pilnie wszelkie postępy.
Po kilkunastu latach niepowodzeń zaczynał tracić nadzieję i pieniądze.
26 listopada 1922 roku w końcu ich wysiłki opłaciły się – natrafiono na drzwi opatrzone pieczęciami. Carter wykuł mały otwór i zajrzał do środka przy świetle świecy. Wówczas Carnarvon zapytał, czy można tam coś dostrzec, na co Carter odpowiedział:
„Tak, cudowne rzeczy. Cudowne, zdumiewające, mój Boże, cudowne”.
Jak później się okazało, to był zaledwie przedsionek grobowca.
Hrabia Carnarvon był poważnie chory już przed wyjazdem do Egiptu. Jego śmierć wywołana była bezpośrednio ukąszeniem komara, a dokładniej przyczyną zgonu było postępujące zakażenie krwi, prowadzące do ostrego zapalenia płuc, w wyniku skaleczenia podczas golenia miejsca po ukąszeniu komara.
Zainspirowało to dziennikarzy do rozpisywania się o serii tajemniczych zgonów osób związanych z ekspedycją jako o karze za zakłócenie spoczynku władcy, określając je mianem Klątwy Tutanchamona.
19 sierpnia 1961 r. w porcie Lysekil zacumował okręt podwodny typu Hayen III o nazwie HSwMS Bävern. HSwMS Bävern miał długość 65,8 m i szerokość 5,8 m. Okręt mógł się zanurzyć na głębokość 150 m i miał cztery wyrzutnie torped.
Tego samego dnia pewien kierowca osobowego samochodu Volvo PV544 postanowił zaparkować swoje auto na parkingu pod budynkiem centrali telefonicznej w pobliżu nabrzeża. Niestety, nie zauważył, że parking był pochyły i nie zaciągnął hamulca ręcznego. Toczące się bez kierowcy auto bezpiecznie minęło duży ładunek beczek śledzia, który właśnie został wyładowany ze statku przybywającego z Islandii. Następnie samochód uderzył w dziób okrętu. W wyniku wypadku przednia część samochodu została zmiażdżona, a reling jednostki podwodnej uległ drobnemu wgnieceniu.
W 1962 roku fabryka oświetlenia w niemieckim mieście Darmstadt otrzymała zamówienie od jednego z arabskich szejków naftowych na ten fantastyczny żyrandol, składający się z dwustu dwudziestu tysięcy elementów. Pojawił się jednak jeden problem: w fabryce nie było miejsca na montaż tego żyrandola. Miejsce takie znaleziono niedaleko, w rzeźni.
Całkowite zaćmienie Słońca miało miejsce 11 lipca 1991 roku. Obserwowane było na Pacyfiku i na Hawajach, w Meksyku, Gwatemali, Salwadorze, Nikaragui, Kostaryce i Panamie, aż po Amerykę Południową (Kolumbia, region Amazonii w Peru i Brazylia). Zaćmienie to miało rekordowy czas trwania 7 minut i 2 sekundy.
Meksykański fotograf Antonio Turok zarejestrował to zdjęcie zaćmienia Słońca w Chiapas w Meksyku.
Battista Hugo był uważany za jednego z najwyższych ludzi w Europie. Mierzył 7 stóp i 7 cali (2,30 m) wzrostu. Battista zmarł na błonicę w kwietniu 1916 roku w Vinadio (Włochy), kilka miesięcy po wykonaniu tego zdjęcia.
Brat Battisty, Paolo, również cierpiał na gigantyzm – mierzył 7 stóp i 5 cali (2,25 m). Ich rodzice i siostra byli normalnego wzrostu.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą