Ten śmigłowiec służył do nauki studentom Wojskowej Akademii Lotniczej im. J.A. Gagarina w Moninie. Po latach, dzięki staraniom grupy entuzjastów, zamiast trafić na złom został przekazany do muzeum, gdzie można go podziwiać i poznać z bliska środowisko pracy załogi chyba najsłynniejszego śmigłowca bojowego świata.
Śmigłowiec Mi-24 zaczął być produkowany w latach 70. ubiegłego wieku, ale ten konkretny egzemplarz jest zmodyfikowaną wersją Mi-24W, która powstała w roku 1975. Od wersji podstawowej różniło go przede wszystkim uzbrojenie w wyrzutnie 9M144 Szturm strzelające naddźwiękowymi kierowanymi przeciwpancernymi pociskami rakietowymi 9M144 Kokon.
Poza tym skrzydła przeznaczone do mocowania dodatkowego uzbrojenia zmodyfikowano do użycia nowych typów wyposażenia, w tym zasobników strzeleckich GUW i UPK-23-210 oraz wyrzutni pocisków niekierowanych B-8. Oczywiście wraz z tymi modyfikacjami doszło do unowocześnienia awioniki w systemy do kierowania nowym uzbrojeniem.
W armii radzieckiej ta wersja śmigłowca pojawiła się w 1976 roku, a w połowie lat 80. decyzję o zakupie takich maszyn podjęto w Polsce. Do tej pory nasza armia posiadała wersję Mi-24D, a teraz importowano 16 śmigłowców w nowych wersjach, które trafiły do 56. Kujawskiego Pułku Śmigłowców Bojowych. Polskie Mi-24W do dziś wykonują zadania bojowe w ramach PKW Afganistan.
Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących?
Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą